8 november 2022

Persberichten

Onafhankelijke historische transitdocumentaire Uitgelicht op de RIPTA-website

Film vertelt de groei van Edgewood in Cranston bij de eeuwwisseling

Providence, Rhode Island, 8 november 2022 – Toen bewoners die langs Narragansett Boulevard in Cranston wonen de stad enkele jaren geleden vroegen om de gaten in hun straat te repareren, wisten ze niet dat de resulterende wegwerkzaamheden een hoofdstuk van de geschiedenis van het openbaar vervoer zouden blootleggen. Het bleek dat de weg vatbaar was voor kuilen, want onder het trottoir lag een halve mijl stalen rails die ooit de Eddy Street-Edgewood-trolleylijn droegen - een verbinding die de groei van de populaire woonwijk Edgewood stimuleerde.

Het verhaal wordt verteld in een onafhankelijke film, genaamd EINDE VAN DE LIJN: De sporen die onze RI Streetcar Suburb vormden, die wordt vermeld op de homepage van de Rhode Island Public Transit Authority (RIPTA) website op www.ripta.com/endoftheline. RIPTA is niet gelieerd aan de film die is gemaakt door filmmaker en antropoloog David A. Goldenberg.

"Deze documentaire geeft een inzichtelijke en boeiende kijk op hoe trolleys en trams de groei van de Edgewood-buurt hebben gevormd en herinnert eraan dat het openbaar vervoer nog steeds een sleutelrol speelt in waar mensen ervoor kiezen om te wonen en waar bedrijven kunnen floreren in onze staat," zei Scott Avedisian, Chief Executive Officer van RIPTA. "Het bevat ook veel vermakelijke details over het leven in Rhode Island rond de eeuwwisseling." 

Goldenberg, die in Edgewood langs de oude trolleylijn woont, zei dat het project een liefdeswerk was dat toevallig tot stand kwam. Hij heeft tientallen documentaires gemaakt, maar was niet per se op zoek naar een nieuw project toen hij de rails zag in de kuilen die ervoor zorgden dat het verkeer rammelde en trilde als het zijn huis passeerde. “Tijdens een gemeenschapsbijeenkomst waar stadsfunctionarissen plannen aankondigden om de Boulevard opnieuw te renoveren, realiseerde ik me dat ze niet eens op de hoogte waren van de aanwezigheid van de sporen, maar ik overtuigde hen om ze te verwijderen. Dat wekte mijn nieuwsgierigheid naar hun herkomst.” 

Goldenberg zocht in nationale en regionale gegevensbronnen naar afbeeldingen en documenten, en schat dat het ongeveer anderhalf jaar heeft geduurd om de film af te maken, die zowel vermakelijk als informatief is. De belangrijkste bronnen waren de publicaties en collecties van URI-professor D. Scott Molloy en de film bevat historische foto's, oude transitschema's, tariefkaarten, fragmenten uit trolleygidsen uit de jaren 1890 en zelfs liedjes uit de vorige eeuwwisseling geschreven over trolleys. De film was een halve finalist voor het 2022 RI International Film Festival.

Goldenberg, die het project een liefdeswerk heeft genoemd, zegt dat hij geniet van het feit dat de film "laat zien hoe een populaire wijk waar we van houden werd gecreëerd door de aanleg van verschillende tramlijnen." Tegelijkertijd geeft het ook een glimp van hoe het leven toen was, zei hij, en merkte op dat het onderzoek "echt de taal en de eigenaardigheden van die periode onthulde." Hij vond het ook fascinerend om te bedenken dat als hij in 1908 in zijn huis had gewoond, de trolley elke ochtend om 5 uur recht voor de deur zou zijn gestart, het grootste deel van de dag elke tien minuten zou zijn gereden en op zijn laatste rit zou zijn aangekomen om 42:2 uur.

De eigenaardigheden omvatten een grondig gedetailleerde trolleyreisgids, geschreven door Marianna M. Tallman, die passagiers streng waarschuwt om hun hoed stevig op te zetten, anders riskeren ze ze te verliezen door een harde wind of abrupte stop door de ingenieur. Het bevat ook veiligheidsverslagen die de gevaren van de openluchtauto's beschrijven, inclusief het verhaal van een mannelijke passagier die probeerde een sigarenpeuk weg te gooien om vervolgens met zijn knokkels tegen een boom te slaan en een plaatselijke dokter nodig had.

De film begint in het midden van de 1800e eeuw toen Edgewood grotendeels onontwikkeld was - ongeveer 50 huizen in laaggelegen kustland met een verbinding met Providence, geleverd door een door paarden getrokken karretje dat door Broad Street reisde. De rit van Market Square in Providence naar Edgewood, met zijn populaire danszaal in Rhodes-on-the-Pawtuxet, duurde ongeveer 50 minuten. Het gebied werd grotendeels gezien als recreatiegebied vanwege de kustlijn, twee jachtclubs en varen op de rivier de Pawtuxet. 

Dat veranderde allemaal rond 1892 toen de Broad Street-lijn werd geëlektrificeerd, en Edgewood begon de aandacht te trekken als een aantrekkelijke optie in de buitenwijken met handige doorvoer voor woon-werkverkeer. De belangstelling voor het gebied, dat uiteindelijk werd bevolkt door grote, elegante huizen, nam in 1896 toe toen de Eddy Street-Edgewood-trolleylijn langs Narragansett Boulevard begon te lopen.

Goldenberg herinnert zich hoe werkploegen worstelden om de oude sporen onder de boulevard vandaan te halen en hoorde hoe ze het zagen als het zwaarste materiaal dat ze ooit moesten zagen. Hij vroeg hen om enkele stukken, en liet de Providence-kunstenaar David Karoff er een sculptuur van maken. De afgelopen maanden heeft hij samengewerkt met de Edgewood Waterfront Preservation Association (EWPA) en de metselaar van Cranston City, Dennis F. Conte, om een ​​gemetselde basis voor het beeld te creëren, zodat het kan worden opgericht op de hoek van Narragansett Boulevard en Sefton Drive - het "einde van de lijn" van de oude Eddy Street-Edgewood-lijn. Naast het beeldhouwwerk zal een historische markering zijn die de wortels en routes van Edgewood's trolley uitlegt en een link naar de film geeft.

De komende weken zal er een openbare onthulling plaatsvinden. Ondertussen kunnen mensen genieten van de film en leren hoe hun autovriendelijke, geplaveide stadsstraten de voetafdruk verbergen van een lang geleden trolleysysteem dat vorm gaf aan waar ze nu wonen.

"Het is duidelijk dat het geëlektrificeerde openbaar vervoer dit gebied heeft getransformeerd", zegt Barbara Rubine, voorzitter van de EWPA.  "Wat een mix van boerderijen en resortbestemmingen was, werd een levendige forensengemeenschap uit de hogere middenklasse."